دستگاهی که درحال حاضرتحت عنوان سازمان بهزیستی کشور درخدمت جامعه می باشدقبل ازپیروزی انقلاب اسلامی بصورت کنونی تشکل نداشت و خدمات مشابهی بصورت پراکنده و در هر زمینه ارائه می گردید وچون سازمانهای خدمات اجتماعی که وظیفه حمایت و کمک رسانی به اقشار محروم ، معلول و نیازمند جامعه را برعهده داشتند ، دارای متولی واحدخاصی نبودند وبدلیل عدم هماهنگی بین آنها که هرکدام از قوانین استخدامی خاص و مقررات متفاوتی که توسط مقامات و دست اندرکاران وقت تعیین شده بود تبعیت می کردند . ارائه خدمات اجتماعی در سطح کشور بصورت پراکنده ، غیرفراگیر واز همه مهم تر از یک سیاستگذاری و برنامه ریزی منسجم و اصولی برخوردار نبود .

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، مدیریت و نحوه برخورداری هزینه ها و حقوق پرسنلی ، بودجه واصولاً اداره اینگونه سازمانها و انجمن ها بلاتکلیف و نامشخص بود . به همین دلیل براساس مصوبه هیئت وزیران دولت موقت در جلسه مورخ 25/04/1358 کلیه کارکنان ، ساختمان ها ، اعتبارات ، دارایی ها ، تعهدات ، دیون ، سرمایه گذاریها و همچنین وظایفی که به موجب مقررات مربوطه به عهده این سازمان واگذار گردیده بود به وزارت بهداری و بهزیستی منتقل گردید . (استناد به مجموعه قوانین و مقررات سازمان بهزیستی)

این سازمان ها عبارت بودند از :  

1)     سازمان ملی رفاه خانواده ایران .

2)     سازمان بهزیستی و آموزشی کودکان و نوجوانان .

3)     انجمن ملی حمایت کودکان .

4)     جمعیت حمایت از اطفال بی سرپرست .

5)     انجمن حمایت معلولین .

6)      سازمان ملی رفاه ناشنوایان .

7)     سازمان ملی بهزیستی ناشنوایان ایران .

8)     واحد حمایت از خانواده های بی سرپرست.

9)     سازمان ملی رفاه نابینایان .

10) سازمان رفاه و ارشاد خانواده (سازمان زنان سابق) .

مصوبه مزبور هیأت وزیران تا حدودی به اینگونه سازمانها انسجام بخشید . ولی مشکل اصلی که همانا عدم وجود متولی واحد وسیاست گذار ، برنامه ریزی مدون و عدم هماهنگی می بود بری جای خود باقی ماند . بر اساس تلاش بی وقفه شهید دکتر فیاض بخش به منظور ایجاد سازمانی مستقل در جهت ارائه خدمات گسترده ، فراگیر ومنظم به نیازمندان و معلولین جامعه ، لایحه قانونی تشکیل سازمان بهزیستی کشور بصورت ماده واحده و پانزده تبصره در تاریخ 24/03/1359 به تصویب شورای انقلاب اسلامی رسید .